کاپوچینو

کاپوچینو چیست؟

کاپوچینو (Cappuccino) یک نوشیدنی مبتنی بر قهوه اسپرسو است که به طور سنتی با شیر تحت فشار بخار و یک لایه از فوم شیر تهیه می‌شود. انواع مختلفی از این نوشیدنی شامل استفاده از کرم به جای شیر، استفاده از جایگزین‌های شیر بدون لبنیات و طعم‌دهی با دارچین (در ایالات متحده) یا پودر کاکائو (در اروپا و استرالیا) می‌شود. این نوشیدنی به طور معمول حجم کمتری نسبت به کافه لاته دارد و به جای ساخته شدن با میکروفوم، با یک لایه ضخیم از فوم شیر بر روی آن تزئین می‌شود.
نام این نوشیدنی از  راهبان کاپوچین (Capuchin friars) گرفته شده است که به رنگ عاداتشان اشاره دارد و در این مفهوم به رنگ نوشیدنی می‌انجامد که با افزودن شیر به میزان اندکی قهوه تلخ و پخته  ساخته می‌شود (امروزه بیشتر از اسپرسو استفاده می‌شود). ظاهر فیزیکی یک کاپوچینو مدرن با کرم اسپرسو و شیر تخت بخار، منجربه تکامل طولانی این نوشیدنی میگردد. طبق یک افسانه محبوب اما غیرتایید شده، کاپوچینو بر اسم راهب کاپوچین ایتالیایی مارکو دآویانو که به پیروزی نبرد وین کمک کرد، نامگذاری شده است.
اتریشیان نام کاپوچینو را، احتمالاً در قرن 18، برای یک نسخه اولیه که شامل کرم خامه و ادویه‌هایی از منشأ نامعلوم است، استفاده کردند. کاپوچینو ایتالیایی تا دهه 1930 خارج از ایتالیا شناخته نمی‌شد. گفته می‌شود که این نوشیدنی در کافه‌های تریسته و سایر مناطق ایتالیایی امپراتوری اتریش-مجارستان در اوایل قرن 20 به وجود آمد و پس از جنگ جهانی اول به سراسر ایتالیا و سپس به سراسر جهان گسترش یافت. با این حال، وجود یک نوشیدنی قهوه با مخلوط شیر به نام کاپوچینو در مرکز ایتالیا در قرن 19 از پیش از این ثبت شده است.

تعریف:

کاپوچینو یک نوشیدنی قهوه است که امروزه به طور معمول از یک، دو یا سه شات اسپرسو و شیر گرم تشکیل شده است و روی آن لایه‌ای از شیر بخاری قرار دارد. کاپوچینو‌ها بیشتر با استفاده از دستگاه اسپرسو تهیه می‌شوند. اسپرسو در پایین فنجان ریخته می‌شود و سپس مقدار مشابهی از شیر گرم، که با استفاده از لوله بخار دستگاه اسپرسو گرم و پف کردن داده شده است، ریخته می‌شود. سومین قسمت نوشیدنی شامل برف شیر است که نیز با استفاده از لوله بخار تهیه می‌شود. سپس نوشیدنی با پودر شکلات یا پودر کاکائو تزئین می‌شود.
در یک کاپوچینو سنتی که در اروپا و کافه‌های هنری در ایالات متحده سرو می‌شود، مجموع اسپرسو و شیر/فوم شیر تقریباً بین 150 و 180 میلی‌لیتر است. در زنجیره‌های رستوران قهوه تجاری در ایالات متحده، کاپوچینو بیشتر به عنوان یک نوشیدنی 360 میلی‌لیتری یا بزرگ‌تر سرو می‌شود. در ایتالیا، یک کاپوچینو شامل 25 میلی‌لیتر اسپرسو است و بقیه فنجان با نصف شیر و نصف فوم شیر پر می‌شود. خارج از ایتالیا، نسبت‌های اسپرسو، شیر و فوم شیر معمولاً 1/3 هر کدام است.
کاپوچینو به طور سنتی در یک فنجان کوچک با دسته (حداکثر 180 میلی‌لیتر) و با یک لایه ضخیم فوم شیر سرو می‌شود، در حالی که یک کافه لاته (معمولاً به صورت "لاته" نامیده می‌شود) فقط اسپرسو و شیر (200-300 میلی‌لیتر) است، شیری که گرم شده و برای تشکیل میکروفوم استفاده می‌شود و معمولاً در یک لیوان بزرگ سرو می‌شود.
مسابقات جهانی باریستا از سال ۲۰۰۰ به صورت سالانه برگزار می‌شود و در طول مسابقه، باریستای مسابقه‌دهنده باید بین چهار داور حسی چهار کاپوچینو تهیه کند. در قوانین و مقررات مسابقات جهانی باریستا (WBC)، کاپوچینو به عنوان "یک نوشیدنی قهوه و شیر که باید تعادلی هارمونیک از شیر شیرین و غنی و اسپرسو ایجاد کند" تعریف شده است. کاپوچینو با یک شات اسپرسو تهیه می‌شود و شیر و فوم شیر نیز استفاده می‌شود. فوم شیر به معنای شیری است که به میزان مناسبی بخاردهی شده است. حداقل ۱ سانتیمتر عمق برف شیر دارد. یک کاپوچینو به حجم کلی بین ۱۵۰ میلی‌لیتر تا ۱۸۰ میلی‌لیتر است.

اصل واژگان:

کاپوچینو از کلمه لاتین "کاپوتیوم" به دست آمده است که بعدها به آلمانی/اتریشی امانت شده و به "کاپوزینر" تغییر یافته است. این کلمه ناحیه‌ای از کلمه "کاپوچو" در ایتالیایی است که به معنای "کلاه" یا چیزی که سر را می‌پوشاند است. بنابراین کاپوچینو به معنای واژه "کاپوچین کوچک" است.

نام این نوشیدنی قهوه از کلاه نیست، بلکه از رنگ کلاهی که توسط راهبان و راهبه‌های مرتبه کاپوچین پوشیده می‌شود، گرفته شده است. این رنگ به طور قابل تمایزی مشخص است و به عنوان توصیفی از رنگ قهوه‌ای قرمزی-قهوه‌ای در اروپای قرن ۱۷ استفاده می‌شود. راهبان کاپوچین در قرن ۱۶ طراحی خاص لباس خود را به رنگ و شکل کلاه از جلبک های قرمزی از لباسهای فرانسیسکو آسیزی که از قرن ۱۳ محفوظ شده‌اند، الهام گرفتند. کلاه بلند و مخروطی ویژگی خاصی بود و به زودی باعث شد به برادران لقب "کاپوچین" (با کلاه) داده شود. اما انتخاب رنگ قهوه‌ای-قرمز به عنوان رنگ لباس راهبان کاپوچین، در قرن ۱۷، باعث شد که "کاپوچمسابقات جهانی باریستا هر سال از سال ۲۰۰۰ برگزار می‌شوند و در طول این مسابقه، باریستاهای شرکت‌کننده باید برای چهار داور حسی، به علاوه سایر نوشیدنی‌ها، چهار کاپوچینو تهیه کنند. قوانین و مقررات مسابقات جهانی باریستا تعریف می‌کند که کاپوچینو باید "یک نوشیدنی قهوه و شیر با تعادلی هماهنگ از شیر شیرین و غنی و اسپرسو" باشد. کاپوچینو با یک شات اسپرسو، شیر پف‌کرده و برف شیر تهیه می‌شود. "برف شیر" به معنای شیری است که به میزان مناسبی پف داده شده است. حداقل ۱ سانتیمتر عمق برف شیر باید وجود داشته باشد. حجم کاپوچینو بین ۱۵۰ میلی‌لیتر تا ۱۸۰ میلی‌لیتر است.

اصل واژه‌شناسی:

کاپوچینو

کاپوچینو از کلمه لاتین "Caputium" مشتق شده است که در آلمانی و اتریشی به "Kapuziner" تغییر یافته و تغییر شکل داده شده است. این کلمه نشات خود را از کلمه ایتالیایی "Cappuccio" دارد که به معنای "کلاه" یا چیزی که سر را می‌پوشاند است. بنابراین کاپوچینو به طور دقیق به معنای "کاپوچین کوچک" است.

نام این نوشیدنی قهوه از کلاه نشأت نمی‌گیرد، بلکه از رنگ کلاه‌هایی که توسط راهبان و راهبه‌های مرتبه کاپوچین پوشیده می‌شود، مشتق شده است. این رنگ بسیار مشخص است و کاپوچین به توصیف رنگ قهوه‌ای قرمز-قهوه‌ای در اروپای قرن ۱۷ استفاده می‌شود. راهبان کاپوچین در قرن ۱۶ طرح خاصی برای لباس خود انتخاب کردند که شامل رنگ و شکل کلاه بود و الهام گرفته از لباس فرانسیسکو آسیزی در قرن ۱۳ که حفظ شده بود. کلاه بلند و مخروطی به زودی به ویژگی خاصی تبدیل شد و باعث شد که برادران به لقب "کاپوچین" (با کلاه) بشناسند. اما انتخاب رنگ قهوه‌ای-قرمز به عنوان رنگ لباس راهبان کاپوچین در قرن ۱۷ باع

کلمه "کاپوچینو" در قالب ایتالیایی خود در قرن نوزدهم در نوشته‌های ایتالیایی ظاهر می‌شود و به عنوان "قهوه سیاه با چند قطره شیر یا کرم که به آن رنگ تونیک راهبان کاپوچین می‌دهد و از آنجا نامش گرفته است" توصیف می‌شود. در قرن هجدهم در اتریش، نوشیدنی قهوه به نام "کاپوزینر" به عنوان یک نوشیدنی قهوه ذکر شده است و در واژه‌نامه‌ها از سال ۱۸۰۰ به بعد به عنوان "قهوه با شکر، زرده تخم‌مرغ و کرم" توصیف شده است.

استفاده از شیر تازه در قهوه در کافه‌ها و رستوران‌ها پدیده‌ای جدیدتر است (از قرن بیستم) که با رایج شدن یخچال، معرفی شد. استفاده از کرم خام در زمان‌های قدیمی‌تر نیز شناخته شده است (اما نه به صورت کرم پف‌زده)، زیرا این محصول به راحتی نگهداری می‌شد و اغلب در آشپزی و پخت و پز استفاده می‌شد. بنابراین، یک کاپوزینر با مقدار بسیار کمی کرم تهیه می‌شد تا رنگ کاپوچین را بدست آورد. امروزه، کاپوزینر هنوز در کافه‌های سنتی وین سرو می‌شود و شامل قهوه سیاه با تنها چند قطره کرم است (در برخی مکان‌ها به شکل یک قاشق کرم پف‌زده تبدیل شده است).

تاریخچه و تکامل

مصرف قهوه در اروپا در ابتدا بر اساس روش سنتی عثمانی تهیه نوشیدنی بود، با جوشاندن ترکیب قهوه و آب با هم و در بعضی مواقع اضافه کردن شکر. به نظر می‌رسد بریتانیایی‌ها در نیمه دوم قرن هجدهم قهوه را فیلتر و خیس کردن آن را آغاز کرده‌اند، و فرانسه و اروپای قاره نیز در ادامه همین کار را کردند. تا قرن نوزدهم، قهوه با استفاده از ابزارهای مختلفی که برای استفاده در خانه و کافه‌های عمومی طراحی شده بودند، تهیه می‌شد.

اضافه کردن شیر به قهوه در قرن هجدهم توسط اروپایی‌ها از قبیل ذکر شده است
کاپوزینر در منوهای قهوه‌خانه‌ها در تمام امپراتوری هابسبورگ در اواخر قرن هجدهم ظاهر شد و در یک واژه‌نامه سال ۱۸۰۵ به عنوان "قهوه با کرم و شکر" توصیف شده است (اگرچه نمی‌گوید چگونه تهیه می‌شود). کاپوزینر در نوشته‌ها در دهه ۱۸۵۰ ذکر شده است و به عنوان "قهوه با کرم، ادویه‌جات و شکر" توصیف شده است. در همان زمان، نوشیدنی قهوه ملانژ در نوشته‌ها ذکر شده است و توضیح داده شده است که ترکیبی از قهوه و شیر است، احتمالاً مشابه لاته یا وینر ملانژ امروزی. قهوه‌های دیگر حاوی کرم در وین ظاهر شدند و خارج از اتریش به عنوان "قهوه وین" یا "کافه وینوای"، قهوه با کرم پف‌زده شناخته می‌شوند. نسخه‌های قبلی قهوه ایرلندی (قهوه شیرین شده با الکل‌های مختلف و روی آن کرم پف‌زده) نیز از وین گسترش یافت.
کاپوزینر نام خود را از رنگ قهوه با چند قطره کرم گرفته است و به این نام خوانده شد زیرا راهبان کاپوچین در وین و سایر مناطق لباس‌های این رنگ را می‌پوشیدند. قهوه فرانسیسکانر نیز که بیشتر کرم داشت، به رنگ قهوه کمی روشن‌تر لباس‌های نظام فرانسیسکان اشاره می‌کند. قهوه کاپوزینر در سراسر مرکز اروپا، از جمله بخش‌های ایتالیایی آمپراتوری هابسبورگ گسترش یافت. بندر اصلی امپراتوری، شهر تریسته، قبلاً بسیاری از قهوه‌خانه‌های وینی را داشت.

بندر قدیمی تریست،

محلی که بیشترین قهوه را برای اروپای مرکزی به مدت طولانی جابجا میکرد و از آنجا کاپوچینو پخش گردید.

کاپوچینو که امروزه (به زبان ایتالیایی) نوشته می‌شود، برای اولین بار در قرن نوزدهم به طور رسمی ذکر شده است و به عنوان "قهوه سیاه با چند قطره شیر یا کرم" توصیف می‌شود. کاپوچینو ایتالیایی مدرن در دهه‌های بعدی تکامل و توسعه یافت: شیر بخاری که روی آن قرار می‌گیرد، یک افزودنی بعدی است و در ایالات متحده، یک سوءتفاهم کوچک منجر به نام‌گذاری این "کاپ" از کرم پف‌زده به "سر راهب" شده است، اگرچه در اصل هیچ ارتباطی با نام این نوشیدنی نداشت. کاپوزینر در منوی قهوه اتریش و در براتیسلاوا، بوداپست، پراگ و شهرهای دیگر امپراتوری پیشین بدون تغییر باقی ماند.
دستگاه‌های اسپرسو در ابتدای قرن بیستم معرفی شدند، پس از اینکه لوییجی بزرا از میلان در سال ۱۹۰۱ اولین برند را به ثبت رساند، اگرچه نسل اول این دستگاه‌ها قطعاً اسپرسو را به همان شکلی که امروزه تعریف می‌کنیم، تهیه نمی‌کردند.
تهیه قهوه در کافه‌ها در دهه‌های اول قرن بیستم تغییر کرد. این دستگاه‌های اولیه امکان سرو قهوه اسپرسو به هر مشتری را فراهم کردند. فنجان‌ها همچنان همان اندازه بودند و مقدار دانه‌ها به طور خشن آسیاب می‌شد. دمای بالای بویلرها قهوه را سوزاند و در سال‌های پس از جنگ جهانی اول چندین تلاش برای بهبود آن انجام شد.
پس از جنگ جهانی دوم، ایتالیایی‌ها "عصر کرم" را آغاز کردند، زیرا دستگاه‌های قهوه جدید توانایی ایجاد فشار بالاتری را داشتند که منجر به آسیاب دقیق‌تر و کرما کلاسیک شده است.
اولین فنجان‌های کوچک در دهه ۱۹۵۰ ظاهر شدند و در آن زمان دستگاه‌ها قادر به گرم کردن شیر نیز بودند. در وین، اسپرسو بارها در دهه ۱کاپوچینو به صورت نوشتاری امروز (به زبان ایتالیایی) برای اولین بار در قرن نوزدهم ذکر شد و به عنوان "قهوه سیاه با چند قطره شیر یا کرم" توصیف شد. کاپوچینو ایتالیایی مدرن در دهه‌های بعدی تکامل یافت: شیر بخاری که روی آن قرار می‌گیرد، یک افزودنی بعدی است و در ایالات متحده، یک سوءتفاهم ریز باعث نام‌گذاری این "کاپ" از کرم پف‌زده به "سر راهب" شده است، اگرچه در اصل هیچ ارتباطی با نام این نوشیدنی ندارد. کاپوچینو کاپوچینر در منوی قهوه اتریش و در براتیسلاوا، بوداپست، پراگ و شهرهای دیگر امپراتوری پیشین بدون تغییر باقی ماند
دستگاه‌های اسپرسو در ابتدای قرن بیستم معرفی شدند، پس از اینکه لوئیجی بززرا از میلان در سال ۱۹۰۱ اولین برند را ثبت کرد ، اگرچه نسل اول این دستگاه‌ها قطعاً اسپرسو را به همان شکلی که امروزه تعریف می‌کنیم، تهیه نمی‌کردند.

روش تهیه قهوه در کافه‌ها در دهه‌های اول قرن بیستم تغییر کرد. این دستگاه‌های اولیه امکان سرو اسپرسو به هر مشتری را فراهم کردند. فناجین همچنان با اندازه یکسان بودند و مقدار دانه‌ها خرد شده بودند. دمای بالای بویلرها باعث سوختن قهوه می‌شد و در سال‌های پس از جنگ جهانی اول تلاش‌هایی برای بهبود این مسئله صورت گرفت.

کافه کاپوزینر از پیشگامان کاپوچینو

پس از جنگ جهانی دوم، ایتالیایی‌ها "عصر کرم" را آغاز کردند، زیرا دستگاه‌های قهوه جدید قادر به ایجاد فشار بالاتری بودند که منجر به آسیاب دقیق‌تر و کرم کلاسیک شد.

فنجان کوچک اولین بار در دهه ۱۹۵۰ ظاهر شدند و در آن زمان دستگاه‌ها قادر به گرم کردن شیر نیز بودند. در وین، کافه‌های اسپرسو در دهه ۱۹۵۰ معرفی شدند و منجر شد تا کاپوزینر و کاپوچینوی ایتالیایی جدید به عنوان دو نوشیدنی متفاوت درکنار هم سرو میشد.
در انگلستان، قهوه اسپرسو در ابتدا به شکل کاپوچینو محبوبیت یافت، که تحت تأثیر عادت بریتانیایی‌ها در نوشیدن قهوه با شیر، تمایل به نوشیدن نوشیدنی بلندتر برای حفظ کافه به عنوان مقصد و بافت خارق العاده این نوشیدنی بود
اگرچه پس از جنگ جهانی دوم، قهوه در سراسر اروپا به شکل‌های مختلف آماده می‌شد، اما دستگاه‌های اسپرسو تنها در دهه 1950 در ایتالیا گسترش یافتند و "کاپوچینو" دوباره تعریف شد: اکنون از اسپرسو و شیر بخاری تهیه می‌شد (با این حال کیفیت شیر بخاری امروزی به نسبت "میکروفوم" شیر بخاری امروز، بسیار پایین‌تر بود). با بهبود دستگاه‌های اسپرسو، دوز کافی و گرم کردن شیر نیز بهبود یافت. خارج از ایتالیا، کاپوچینو منتشر شد، اما به طور کلی از قهوه تلخ با کرم خامه تهیه می‌شد، همانطور که هنوز در بخش‌های زیادی از اروپا امروزی است.
در ایالات متحده، کاپوچینو همراه با اسپرسو در محله‌های ایتالیایی آمریکایی مانند ناحیه نورث اند در بوستون، کوچه کوچک ایتالیا در نیویورک و ناحیه نورث بیچ در سان فرانسیسکو گسترش یافت. کافه رگیو در نیویورک (تأسیس 1927) ادعا می‌کند کاپوچینو را به ایالات متحده معرفی کرده است ، در حالی که کافه تریسته در سان فرانسیسکو (تأسیس 1956) ادعا می‌کند آن را به ساحل غرب معرفی کرده است؛ کافه توسکا در سان فرانسیسکو (تأسیس 1919) نیز "کاپوچینو" را قبلتر سرو می‌کرده، اما این بدون قهوه بود و در عوض شامل شکلات، شیر گرم و براندی بود.

کاپوچینوی استایل اروپایی

مواد مورد نیاز:

- یک شات اسپرسو
- شیر
- پودر شکلات (برای تزئین)

همانطور که کاپوچینو امروزی تعریف می‌شود، در برگرفتن یک کاپوچینو، عوامل مهم شامل بافت و دمای شیر هستند. وقتی یک باریستا شیر را برای کاپوچینو بخار می‌دهد، با وارد کردن حباب‌های بسیار ریز هوا به شیر، کفایتی برای تهیه کردن برف شیری ایجاد می‌شود که به شیر بافتی برزنده می‌بخشد. کاپوچینو سنتی شامل یک شات اسپرسو است که باریستا شیر گرم را در آن ریخته و سپس یک لایه ضخیم از برف شیری روی آن قرار می‌دهد. تنوع‌ها می‌توانند با استفاده از دو شات اسپرسو شروع شوند که نتیجه‌ی آن یک کاپوچینو دوبل می‌شود و معمول است روی بالای آن پودر شکلات بپاشید. برای دستیابی به حجم و ضخامت مناسب برف شیر، نیاز به توجه دقیق در زمان بخار دادن شیر است؛ به همین دلیل کاپوچینو یکی از سخت‌ترین نوشیدنی‌های بر پایه اسپرسو برای تهیه به درستی است.

محبوبیت:

کاپوچینو به طور سنتی به طعمی که به‌طور گسترده در اروپا، استرالیا، آمریکای جنوبی و برخی مناطق آمریکای شمالی قدردانی می‌شد. تا اواسط دهه 1990، کاپوچینو برای آمریکای شمالی‌ها در دسترس‌تر شد و به عنوان قهوه‌خانه‌های مجلل در آنجا پراکنده شدند.

  کاپوچینوی معمول و نرمال با پودر شکلات

در ایتالیا و در سراسر اروپای قاره‌ای، کاپوچینو به طور سنتی صبحانه مصرف می‌شود، معمولاً همراه با نوعی شیرینی. ایتالیایی‌ها به طور عمومی کاپوچینو را با وعده‌های غذایی به جز صبحانه نمی‌نوشند، اگرچه پس از ناهار یا شام اغلب اسپرسو می‌نوشند. در ایتالیا، کاپوچینو معمولاً تا ساعت 11:00 صبح مصرف می‌شود، زیرا کاپوچینو‌ها بر پایه شیر هستند و در نظر گرفته می‌شوند که بعد از ظهر و شام خیلی سنگین هستند. به جای آن، اسپرسو معمولاً بعد از وعده غذایی سفارش داده می‌شود به دلیل اعتقاد به اینکه عدم استفاده از شیر در گوارش کمک می‌کند. در آمریکای شمالی، همزمان با رشد صنعت قهوه در آمریکا در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000، کاپوچینو محبوب شد، به ویژه در مناطق شهری شمال غربی آمریکا. در کره جنوبی، اسپرسو و نوشیدنی‌های مشتق شده از آن (کاپوچینو، کافه لاته، کافه موکا) در سال 2000 محبوب شد.

کاپوچینو به طور سنتی در فناوری‌های 150-180 میلی‌لیتری سرو می‌شود. تا آغاز قرن 21، نسخه‌ای اصلاح شده با عنوان "شورت‌کات" توسط زنجیره‌های فست فود در سرویس‌هایی با حجم تا 600 میلی‌لیتر مورد استفاده قرار می‌گرفت.

آماده‌سازی:
روش سنتی

کافه کاپوچینوی آماده شده

اگرچه اندازه در بین مناطق مختلفی که کاپوچینو سرو می‌شود متفاوت است، اما روش سنتی تهیه کاپوچینو شامل اضافه کردن مقادیر مساوی از مواد است: یک سوم اسپرسو، یک سوم شیر بخاردهی و یک سوم برف شیری. این نوشیدنی معمولاً با یک لایه نازکی از پودر شکلات یا برف شکلاتی تزئین می‌شود. به جای ریختن شیر بخاردهی و سپس افزودن برف، برخی باریستاها ممکن است شیر بسیار برفی را با استفاده از ابزار بخار دهنده تهیه کنند و سپس این ترکیبی از شیر گرم و برف را به صورت یکجا ریخته و این کار زمان بیشتری را نسبت به جداگانه ریختن شیر گرم و سپس افزودن برف صرفه‌جویی می‌کند.

کاپوچینو فردو:

کاپوچینو فردو نسخه‌ی سرد کاپوچینو است و معمولاً یک مقدار کوچکی از شیر برفی سرد بر روی آن قرار می‌گیرد. این نوشیدنی در یونان، قبرس و برخی مناطق ایتالیا موجود است.
در رم، کافه‌های قهوه نوشیدنی را از قبل آماده و خنک می‌کنند. در شهرهای شمال ایتالیا مانند میلان، کاپوچینو فردو کمتر شایع است. در عوض، جلاتو دا بره (ترکیبی غلیظ از جلاتو و اسپرسو) یا شکراتو (اسپرسو و یخ که با هم تکان داده می‌شوند) محبوب‌تر هستند. این اصطلاح همچنین در سراسر منطقه مدیترانه ای پخش شده است، جایی که اسفنج اضافه می‌شود وقتی که نزدیک به سرو کردن است، که اغلب با نسخه ایتالیایی متفاوت است. یک کافه فردو یا اسپرسو فردو نسخه‌ی سرد اسپرسو است (بدون شیر).

در آمریکای شمالی، اصطلاحات "کاپوچینو فردو" یا "کاپوچینو یخ زده" در صورت وجود، اگر شیر برفی معمولی در نسخه‌ی یخ زده حذف شود، ممکن است نام‌گذاری غلطی باشد. به عنوان مثال، در استارباکس، بدون شیر برفی، این نوشیدنی "لاته یخ زده" نامیده می‌شود.

کاپوچینو فردو:

در یونان و قبرس، کاپوچینو سرد به نام کاپوچینو فردو شناخته شده است، به عکس کاپوچینو فردو. علیرغم نام ایتالیایی‌اش، این نوشیدنی هم در طعم و هم در روش تهیه از نسخه ایتالیایی‌اش متفاوت است و خارج از یونان رایج نیست. کاپوچینو فردو با فوم سرد بر پایه شیر به نام آفرگالا (یونانی: αφρόγαλα) تزئین می‌شود که با استفاده از یک مخلوط کن برقی شیر سرد مخلوط می‌شود. این مخلوط کن‌ها در کافه‌های یونانی به دلیل استفاده آنها در تهیه قهوه فراپه رایج هستند. سپس فوم به اسپرسوی روی یخ اضافه می‌شود.

همراه با اسپرسو فردو، آنها در سال ۱۹۹۱ در یونان به وجود آمدند و در طول تابستان تقاضای بالاتری دارند. خارج از یونان و قبرس، کاپوچینو فردو یا کاپوچینو سرد بیشتر در کافه‌ها و دلی‌ها که به اقلیت یونانی مهاجر خدمت می‌کنند، یافت می‌شود. در سال ۲۰۱۷، استارباکس کاپوچینو فردو را به فهرست منویی شعبه‌های خود در اروپا اضافه کرد.

کاپوچینو یخ زده:

در کانادا، زنجیره قهوه‌فروشی تیم هورتونز قهوه یخ زده کاپوچینو را تحت نام تجاری آیسد کپس عرضه می‌کند. مخلوط نوشیدنی قهوه به صورت یک شربت سیاه غلیظ به فروشگاه‌ها می‌رسد که در دستگاه اسلرپی با نسبت سه بخش آب به یک بخش شربت مخلوط می‌شود. نوشیدنی قهوه یخ زده سپس با کرم در زمان سرو (یا با شیر یا شیر شکلات به درخواست مشتری) مخلوط می‌شود. آیس کپ همچنین می‌تواند به صورت سوپریم نیز تهیه شود که شامل یک شات طعم دهنده، کرم بر روی، و روغن شکلات یا کارامل است. این زنجیره همچنین قهوه یخ زده را در منوهای کانادا و آمریکا عرضه می‌کند.